Alles vloeit in de kunst voort uit de onbegrensde en soms onwerkelijke gedachtewereld van de mens, maar het is Hans de Wit die iets van die fantasiewereld kan tekenen. We kunnen ons over veel verbazen wat hij ons in dat conglomeraat van beelden voorschotelt, feit blijft dat alles met de grootste precisie en technische vaardigheid is uitgevoerd. Toch is deze techniek niet wat overheerst. Dat blijft die bizarre beeldenwereld, illusoir, suggestief en surreëel, waarvan je je overigens nauwelijks kunt voorstellen dat er te leven valt. Hier wordt een visie op microscopische beelden gekoppeld aan het grootse en deels ongrijpbare wat architectuur en landschap hebben. Dimensies lijken niet te tellen in logische zin. Ze worden pas weer logisch in die wereld van Hans de Wit. Het werk heeft ook, ondanks de complexiteit en beeldende directheid vanwege het 'eenvoudige' tekenmateriaal (potlood, pastel en houtskool), veel schoonheid in zich.